عبدالعزیز مولودی حمله نظامی ترکیه به شمال اقلیم کردستان عراق، اولین بار نبوده و نیست. قبلا هم به بهانه های مختلف، این کشور کردستان عراق و سوریه را آماج حمله خود قرار داده و هر بار نیز بخشی از مردم غیرنظامی را کشته و زخمی کرده اند. در ابتدای حمله اخیر ترکیه و بعد از نشست آستانه در تهران، که با توجه به هشدارهای ایران در این زمینه، وزیر خارجه ترکیه اعلام کرده بود که ترکیه در مبارزه با معارضین خود، از کسی اجازه نمی گیرد. تفاوت دور جدید حمله نظامی ترکیه، در این است که اینبار کشته شدگان حمله گردشگرانی از مردم جنوب عراق بوده و از این نظر بازتاب گسترده ای داشت. ضمن اعتراض و محکوم کردن شدید حمله از سوی دولت اقلیم کردستان، عراق و کشورهای منطقه، در بعد جهانی نیز کشورهایی چون آمریکا، نهادهایی چون اتحادیه عرب در سطح وسیعی آنرا محکوم کردند. این امر دولت ترکیه را وادار کرد تا اعلام کند این کشور مسئولیت حمله را بر عهده نمی گیرد و نقشی در آن ندارد. البته این موضع ترکیه را کسی حتی دوستان و هم پیمانان ترکیه نیز باور نمی کنند و طبیعی است این کشور در قبال کشته شدگان و زخمیان این حادثه، مسئول است. بعد دیگر قضیه، محکومیت شدید دولت عراق است. دولت عراق اعلام کرده است که ارتش این کشور آمادگی حمله متقابل به ترکیه را دارد. به نظر می رسد با توجه به وضعیت کردستان سوریه که کردها را از دو سو زیر فشار قرار دادند تا اینکه آنها وادار شوند به صفوف ارتش این کشور بپیوندند تا به مقابله با ارتش ترکیه بپردازند- و درنتیجه آن همه دستاوردهای خود را از دست دهند-؛ به نظر می رسد دولت عراق نیز با هدف بهره برداری از شرایط ایجاد شده در نظر دارد بیش از پیش اختیارات دولت اقیلم کردستان را برخلاف قانون اساسی عراق و قانون فدرال این کشور محدود کند. شاید این امر یکی از نتایج نشست آستانه باشد. در این صورت احتمال اینکه شاهد بحران بیشتری در منطقه باشیم، بالا می رود. در شرایطی که کردها هنوز از انسجام قابل قبولی در میان خود برخوردار نیستند، دولت های منطقه امکان همگرایی بیشتری در این زمینه با یکدیگر دارند.